JEETJE WAT GAAT HET SNEL!!!!!

Wauw. De tijd vliegt, het is bizar. Ik ben nu ruim drie weken op Bali, en wat is dit mooi! Na wat vertraging vertrok ik zondagochtend 18 februari met het vliegtuig naar Bali, waar ik een prachtige eerste indruk kreeg van dit eiland. Witte stranden, helderblauwe zeeën, en veel groen. Op het vliegveld stond een mannetje met een bordje "Emma Neijzen" --> That's me. Na een uurtje rijden kwam ik aan in Ubud, en werd ik naar mijn huis gereden. Nadat ik mijn spullen gedropt had, liep ik naar de kantine met een ander meisje die net was aangekomen, om wat te eten. De kantine was ongeveer tien minuten lopen van ons huis. Na het avondeten kwam iedereen aan. Ik lag op een kamer met drie andere meiden. Een Frans meisje (19), een Zuid-Afrikaanse meid (26) en een vrouw (30) uit Londen. Cool, want hierdoor verbeterde mijn Engels zich met de dag.

Goed, maandagochtend startte de introweek. Deze week hebben we allerlei uitstapjes gemaakt in en rond Ubud. Op maandag naar de Monkeyforest en Ubud Market. Dinsdagochtend hadden we Bahasa Indonesia class in de ochtend, en batik painting class in de middag. We hebben zelf een schets gemaakt, en deze gekleurd met een soort verf. Het resultaat was verbluffend, al zeg ik het zelf ;) 's Avonds was de Cupitnight. Cupit is de vaste bar van alle (ruim 100) vrijwilligers. Het was ontzettend gezellig, met live muziek hebben we deze dinsdag ontzettend gezellig afgesloten. Woensdagochtend maakten we ons klaar voor de tocht door de rijstvelden. Na een prachtige wandeltocht van zo'n twee uur, kwamen we aan bij een zwembad, waar we met z'n allen hebben gezwommen, in de zon gelegen en gegeten. 's Middags weer een lesje Bahasa Indonesia en 's avonds hadden we een relaxed avondje. Donderdag hebben we met z'n allen gekookt (cooking class) en bloemenoffers gemaakt voor de volgende dag, want vrijdag zijn we naar de Holy Water Temple gegaan. Bizarre ervaring, aangezien je de locals daadwerkelijk ziet bidden in het water. Na mijn bloemenoffer op de eerste watersproeier gelegd te hebben, probeerde ik de locals voor mij maar na te doen, maar ik had stiekem geen idee wat ik aan het doen was, ja ERUG koud water over mijn hoofd heen gooien… :-) Goed, ik voelde mij erg gezegend na deze dag. ‘s Middags kregen we de hoognodige informatie over het lesgeef programma voor de volgende week . (Lees: H O O G N O D I G E informatie)

Na deze intensieve week ging ik met vier Duitse meiden naar Uluwatu, een kustplaatsje. De wekker ging om 06.30 uur, want om 07.00 uur hadden we afgesproken met onze taxidriver. Helaas was hij om 07.30 uur nog niet gearriveerd (wellicht dacht hij wat speling te hebben, het blijft Indonesië), maar na 30 minuten gewacht te hebben zijn we naar de hoek gelopen waar een aantal mannetjes zaten, met een a4'tje in hun handen waarop stond: TAXI DRIVER. Goed, dit leek ons op dit moment de beste optie en rond negen uur kwamen we aan in Uluwatu. We werden afgezet bij Padang Padang Beach. Ik heb nog nooit zo'n mooi strand gezien. WAUW. Na een dag genoten te hebben van het water, het strand en prachtige koraalrotsen, kwamen we uitgeput aan in ons hotel. Na een snelle douche zijn we naar Uluwatu Temple gegaan om de zonsondergang te bekijken. De volgende ochtend zijn we na een fantastisch goede bananen pannenkoek als ontbijt richting Thomas Beach gelopen. We hadden geen idee of we links, rechts of rechtdoor moesten, en net op het moment dat we het wilden gaan vragen kwam er een man naar ons toegelopen. Hij woonde naast Thomas Beach, en gaf ons een lift. Achterin zijn jeep gesprongen, met onze backpacks, onderweg naar het strand. Een rit om nooit te vergeten, onze, mijn eerste echte lift. Hij zette ons af vlak voor het strand en we hebben wederom genoten van een heerlijke dag op het strand. ‘s Avonds waren we terug in Ubud, want maandag startte mijn teaching program.

Maandagochtend na het ontbijt liepen mijn partner (we gaven les met z’n tweeën) en ik naar the ricefield house. Simpelweg een gebouwtje waar we onze lessen konden voorbereiden. (tussen de rijstvelden, vandaar de naam: Ricefield house) Met een computer en een kopieermachine kwamen we een heel eind voor de eerste les. We hadden GEEN idee wat het niveau was van de kids, wat ze qua Engels begrepen, hoeveel kids er waren en waar het was. We wisten dat we 3th grade les zouden geven, 8-9 jaar oud dus. Om 13.30 uur vertrokken we met de taxi richting Bedulu School. De les begon om 14.00 uur. Toen we aankwamen stonden er vier klassen op ons te wachten. De andere vrijwilligers (we waren in totaal met z’n achten) hadden de 2th, 4th en 5th grade. De kids waren ontzettend enthousiast, wilden alles leren, maar konden weinig tot geen Engels. Veel handen en voeten werk dus. De eerste dag was ontzettend vermoeiend. De kinderen waren zó enthousiast, dat ze op de tafels gingen staan en schreeuwend met hun vinger omhoog om de beurt vroegen. Met veel kleurplaten en hoofd schouder knie en teen hebben we ze enigszins onder controle gekregen. Hoe dan ook, na twee dagen hadden we ze min of meer onder controle, en de laatste twee dagen waren fantastisch. In de pauzes speelden we da da does buiten, een soort zakdoekje leggen, maar dan met erg veel rennen. Naast da da does waren er ook spellen als Wie kan er het verst over de cactus heen springen. Help, de cactus was erg stekelig, maar goed, zo vermaken ze zich hier. Ook vond ik aan het einde van de pauze een jongetje uit mijn klas in de top van een palmboom. Ze genieten van alles wat ze hebben, ook al is dat niet zo veel.

De laatste dag stond in het teken van vertrek. De kids wisten dat het mijn laatste dag was, dus ze hadden van alles gemaakt. Tekeningen, bloem boeketten (lees: zelfgeplukte bloemen in een flesje water met aarde.) en zelfs een armbandje. Ik heb een week genoten van deze kids, en wilde na de laatste dag eigenlijk toch niet weg, maar mijn volgende avontuur stond klaar. Het schildpaddenproject.

Het weekend was weer vrij, en ik ben naar Canggu gegaan, alleen. Het was wel een avontuur, ik zou daar mijn reismaatjes die ik op Java ontmoet had, weer zien. Het lastige was dat ik geen internet o.i.d. had, dus we hadden afgesproken bij de rode parasols op old mans beach. Echter, ik was zo vroeg gearriveerd, dat de parasollen nog niet uitgeklapt waren. :) Ik had dus géén idee waar de rode parasols zich bevonden. Ik ben naar een strandtentje toegelopen en vroeg: “Waar kan ik de rode parasols vinden.” , de man waaraan ik dat vroeg keek mij erg vreemd aan, en begreep niet helemaal waarom ik niet onder zijn blauwe parasol wilde zitten. Toch maar even naar een strandtentje gelopen, wat ontbeten en gebruik gemaakt van de fantastische (....) wifi verbinding. Na een tijdje zoeken vond ik Niels en Zoë, en zo hebben we een ontzettend gezellige dag gehad. Mijn eerste surfexperience was een feit! Het ging niet helemaal zoals ik wilde, maar het was fantastisch!!! Met een hele ervaring (en een kwallenbeet) kwam ik terug in Ubud die avond. Genoten van een rustige zondag, want maandag startte het volgende avontuur.

Maandagochtend vertrokken we naar Nusa Penida, een eilandje voor de kust van Bali. Na een kwartiertje rijden kwamen ze erachter dat ze iemand vergeten waren… Oeps, snel teruggereden naar de kantine en om vijf minuten voor tien kwamen we aan in de haven. Onze boot zou om 10 uur vertrekken, dus we waren net op tijd. Wéér even vergeten dat ik mij in Indonesië bevond, dus de boot vertrok inderdaad om 10.55 uur. Om 12.00 kwamen we aan op Nusa Penida, waar we met een gaaf autootje werden opgehaald. We pasten er net aan met z’n twaalven in. Goed, aangekomen in onze accommodatie, geïnstalleerd en te horen gekregen wat we zouden gaan doen. ‘s Ochtends het strand schoonmaken, plastic e.d. verwijderen, en ‘s middags de schildpadden schoonmaken, eten geven en medicijnen geven indien nodig. Het was een ontzettend bijzondere ervaring deze week, met twee hoogtepunten op vrijdag. Twee schildpadden vrijgelaten in de zee, nadat ze gezond waren verklaard, én 180 nieuwe schildpadjes uit hun eieren zien kruipen. Wat een mazzel dat we dat nog mee konden maken, want zaterdagochtend ben ik vertrokken naar Nusa Lembongan. Met een gammel vissersbootje zijn we de zee overgestoken.

Het vrijwilligerswerk zit er nu op, en ik ben ook wel weer toe aan wat meer vrijheid. De afgelopen drie weken waren fantastisch en ik had ze nooit willen missen. Ik heb ontzettend lieve, leuke vrienden gemaakt hier, maar het minpuntje was de constante planning. Na een maand op Java te kunnen doen en laten wat ik wilde, was dit wel even omschakelen. Hoe dan ook, dit was gaaf. Op naar het volgende, hopelijk onvergetelijke avontuur.

Nu zitten we in een hotel op Nusa Lembongan, een eilandje 15 minuten varen van Nusa Penida. Zaterdag zijn we naar Mushroom beach gegaan, wederom een prachtig wit strand, en hebben we de zonsondergang bekeken op de rotsen. Zondag hebben we een snorkeltrip gedaan. Super gaaf! Allemaal ervaringen om nooit te vergeten.

Over een half uurtje vertrek terug naar Ubud, om mijn koffer op te halen. Vanuit daar trek ik mijn eigen plan. Waarschijnlijk terug naar Canggu, want dat was echt een heerlijke plek, én best dichtbij het vliegveld. Over precies een week vlieg ik naar Perth, West- Australië, en wat heb ik daar zin in!!! Nu eerst genieten van een weekje Bali, een weekje surfen, een weekje blijven genieten van het heerlijke leven hier.

Dikke kus!